„Spadek” – BWA Wrocław

Osoby artystyczne: Andreea Anghel, Przemek Branas, Rafał Bujnowski, Paweł Marcinek, Aleksandra Nenko, Dominika Olszowy, Mikołaj Sobotka
Kuratorka: Ania Batko
Dokumentacja fotograficzna: Alicja Kielan
17.10.2025 – 25.01.2026
Studio BWA Wrocław

Przestrzeń wystawiennicza sztuki współczesnej z przyćmionym oświetleniem, tekstami na ścianach i ognistą projekcją przedstawiającą zwierzęta i abstrakcyjne formy na kartonowych konstrukcjach. — widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Słabo oświetlony pokój z wyświetlanymi wzorami płomieni na ścianach i oknach; dwa panele przedstawiają smocze wzory oświetlone ognistym światłem. — Aleksandra Nenko, If the Wall Should Ever Fall, All the Fires Will Go Out, 2021, fot. Alicja Kielan

Stos kartonowych pudeł blokuje drzwi garażu, a pomarańczowe oświetlenie rzuca na ścianę i pudła cienie przypominające smoki. — Aleksandra Nenko, If the Wall Should Ever Fall, All the Fires Will Go Out, 2021, fot. Alicja Kielan

Wnętrze galerii sztuki z betonowymi podłogami, białymi ścianami i różnymi współczesnymi rzeźbami i dziełami sztuki mieszanej wyświetlanymi w całej przestrzeni. — widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Na hotelowym wózku bagażowym znajduje się szorstka, przypominająca kamień rzeźba koszuli z długimi rękawami i pojedynczą czerwoną różą zwisającą z jednego rękawa. — Przemek Branas, There Are So Many Things I Would Like to Touch, So Many People I Would Like to Touch, 2025, fot. Alicja Kielan

Zwiędła czerwona róża z wysuszonymi liśćmi jest zaklinowana na szorstkiej kamiennej powierzchni, utrzymywana w pozycji pionowej przez metalowy hak. — Przemek Branas, There Are So Many Things I Would Like to Touch, So Many People I Would Like to Touch, 2025, fot. Alicja Kielan

Metalowa rzeźba na cienkim stojaku ma wygrawerowaną abstrakcyjną postać i wisi obok złotego wózka bagażowego z szorstkim, brązowym przedmiotem na czerwonej platformie. — na drugim planie: Paweł Marcinek, Do tyłu głowa, 2024

Duża zwierzęca kość jest zamontowana na ścianie za pomocą metalowych wsporników i okuć, tworząc industrialny i organiczny kontrast. — Mikołaj Sobotka, Type of External Fixation, 2023, fot. Alicja Kielan

Kwadratowa biała rzeźba z twarzą opiera się o ścianę, trzymając w ustach kawałek podartego papieru z nadrukowaną ludzką twarzą. — Paweł Marcinek, Stres, 2020, fot. Alicja Kielan

Na białej ścianie galerii wiszą dwa abstrakcyjne dzieła sztuki mieszanej; jeden duży zardzewiały metalowy element ze szkicami i tekstem oraz jedno mniejsze białe płótno z rysunkiem liniowym. — od lewej: Paweł Marcinek, Jeden długi
dzień, 2023, Paweł Marcinek, Wysoko wchodzić, żeby nisko zrzucać węże, 2024, fot. Alicja Kielan

Oprawiona abstrakcyjna grafika z teksturowanym brązowym materiałem jest zamontowana na pomalowanej na biało ścianie z cegły pod reflektorem. — Dominika Olszowy, obrazy z cyklu Malarstwo z waty, 2017–2024, fot. Alicja Kielan

Szorstka, szara kamienna rzeźba przypominająca twarz, z zielonym przedmiotem w jednym oczodole, jest zamontowana w pomieszczeniu w pobliżu okna. — Przemek Branas, Model maski do oglądania zaćmienia słońca, 2021, fot. Alicja Kielan

Trzy teksturowane, wypalone elementy drewniane z rzeźbionymi wzorami są zamontowane na gładkiej białej ścianie, równomiernie rozmieszczone w poziomym rzędzie. — Rafał Bujnowski, seria prac: Pożar, Chłopi, Podpalacz, Zachód słońca, 2023, fot. Alicja Kielan

Drewniana rama z rysunkiem czterech dłoni, z których każda wskazuje ponumerowaną sekcję od 1 do 4, opiera się o białą ścianę na betonowej podłodze. — Paweł Marcinek, Szczęście dla wszystkich i stara szuflada, 2025, fot. Alicja Kielan

Minimalistyczna metalowa rzeźba przypominająca przykucniętą postać w butach jest wyświetlana w galerii, a w tle towarzyszą jej trzy małe dzieła sztuki zamontowane na ścianie. — Paweł Marcinek, Szewcy, 2025, fot. Alicja Kielan

Prostokątny kawałek zwęglonego drewna z kanciastymi rzeźbieniami odsłaniającymi jaśniejsze drewno pod spodem, zamontowany na białej ścianie. — Rafał Bujnowski, Chłopi, 2023, fot. Alicja Kielan

Metalowa rzeźba z drutu z medalionem z uśmiechniętą buźką zwisającym z szyi i różnymi skręconymi i zwiniętymi drutami przymocowanymi do ramy. — Paweł Marcinek, Szewcy, 2025, fot. Alicja Kielan

Rzeźba wykonana z metalowych prętów i butów stoi przed starym telewizorem wyświetlającym czarno-biały obraz z napisami; mała grafika w ramce wisi na ścianie z białej cegły. — Paweł Marcinek, Szewcy, 2025, Schyłek, 2025 fot. Alicja Kielan

Minimalistyczna przestrzeń galerii z trzema teksturowanymi rzeźbami: jedna na podłodze z puszką, jedna oprawiona w ramę oparta o ścianę i jedna zamontowana na ścianie, wszystkie oświetlone naturalnym i sztucznym światłem. — widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Zbliżenie teksturowanej powierzchni z ciemnymi liniami i plamami, pokrytej nieregularnymi białymi i półprzezroczystymi plamami przypominającymi ciecz lub pozostałości. — Mikołaj Sobotka, Gdzie jest mój Eden, pytam, jak Adam pytał Ewę, 2024 (detal), fot. Alicja Kielan

Plastikowa butelka z napisem "mleko" leży na boku, rozlewając biały płyn na podłogę obok zmiętej szarej szmatki. — Dominika Olszowy, Torcik, 2024, fot. Alicja Kielan

Biała pacynka z oczami z guzików stoi pionowo w otwartej szufladzie drewnianego biurka, oświetlona światłem słonecznym. — Andreea Anghel, Leni Riefenstahl Goes to Africa (And Loves It!), 2023, fot. Alicja Kielan

Wypalona, odręczna notatka z listą nazwisk jest wyśrodkowana na żółtym tle, a u góry znajdują się szczegóły wystawy galerii BWA Wrocław. — Identyfikacja wizualna: Kaja Gliwa