Riverbeds: Siły przepływu

Wystawa Anny Kędziory Siły przepływu wchodzi w głąb rzecznych koryt. Odkrywa niewidzialne światy i wyobrażenia o rzekach i zaprasza do wspólnego działania: budowania, obserwowania, dotykania oraz tworzenia relacji z rzeką. Stanowi najnowszą odsłonę długoletniego projektu Riverbeds poznańskiej artystki. Wystawę można obejrzeć w galerii SIC! przez całe lato.

Jesteśmy ciałami wodnymi

Tą plastyczną metaforą Astridy Neimanis (Bodies of Water) rozpoczyna się tekst kuratorski do wystawy Anny Kędziory, autorstwa Tuçe Erel – tureckiej kuratorki i pisarki związanej z Art Laboratory Berlin. Obszarem poszukiwań twórczych Kędziory jest ucieleśniona pamięć ciał rzecznych. Artystka w swojej praktyce łączy pracę i badania w terenie, działania studyjne oraz poszukiwania archiwalne. Głównym medium, od którego wychodzi, jest fotografia i myślenie fotograficzne. Eksperymentuje z ceramiką, wideo i instalacjami. Wystawa Siły przepływu to kolejna odsłona jednego z jej najnowszych projektów: Riverbeds, w którym skupia się na relacji między ludźmi a rzekami. Rozpoczęty w Kambodży, kontynuowany był w Polsce, we Francji i w Niemczech nad Środkowym Renem.

Artystka bada koryta rzek

Projekt Anny Kędziory w galerii SIC! wykracza poza jedną konkretną rzekę i obejmuje każdą – silnie regulowaną konstrukcjami wzniesionymi ludzką ręką. Artystka bada koryta rzek oraz ich przejęte i skolonizowane przez człowieka otoczenie, proponując oparte na gestach empatii połączenia. W pracy nad wystawą Kędziora posługiwała się przede wszystkim fotografią oraz gliną greenware. To określenie niewypalonej, niezmiernie delikatnej i kruchej gliny, która może wrócić do ziemskiego obiegu.

Wystawa współtworzona z widz(k)ami

Riverbeds: Siły przepływu to otwarte zaproszenie do kolektywnego działania: współdoświadczania procesu twórczego, kontaktu z materią, nawiązywania więzi i odnajdywania pokrewieństwa między ciałami wodnymi. Anna Kędziora za pomocą swoich prac pozwala zanurzyć się pod powierzchnię i ujawnia niewidoczne rzeczne imaginaria. Tocząc z gliny kamienie i zapraszając zwiedzających do współdzielenia tego gestu, artystka naśladuje twórcze siły przyrody. Tym samym kwestionuje wytrzymałość wytworów zarówno natury, jak i człowieka.

Z czego wykonane są prace

Dychotomia człowiek–przyroda została symbolicznie przedstawiona przez artystkę w kamieniu, szkle, ceramice i materiale fotograficznym. Przez całe lato na pl. Kościuszki będzie można zobaczyć m.in. fragment fotograficznej serii ukazującej relikty roślinne z brzegów rzek czy instalację z bloków piaskowca, a także wchodzić w interakcje z pracami Anny Kędziory. Zaplanowaliśmy serię wydarzeń towarzyszących, w tym tworzenie kamieni rzecznych z artystką, cykl Dzika Glina oraz oprowadzania.

Informacje sensoryczne i ostrzeżenie

ANNA KĘDZIORA – (1982, Polska) artystka wizualna, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych oraz Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, doktora w zakresie sztuk wizualnych, adiunktka na Wydziale Fotografii Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Kuratorka i współkuratorka wystaw fotograficznych (m.in. podczas 9 Biennale Fotografii w Poznaniu, 2015; festiwalu TIFF we Wrocławiu, 2016; Europejskiego Miesiąca Fotografii w Berlinie, 2016; Festiwalu Interphoto 2017 w Białymstoku; Miesiąca Fotografii w Rydze, 2019; Chiang Mai Photo Festival w Tajlandii, 2020). Uczestniczka rezydencji artystycznych w Hiszpanii, Tajlandii, Francji, prezentowała swoje prace na wystawach indywidualnych, zbiorowych oraz na konferencjach w Polsce, Niemczech, Austrii, Hiszpanii, Grecji, Walii, Szwecji, Indonezji, Korei, Słowacji, Portugalii, na Białorusi, Litwie, Malcie.

TUÇE EREL – (1981, Turcja) kuratorka, pisarka artystyczna rezydująca w Berlinie. Jej zainteresowania kuratorskie obejmują praktyki archiwizacyjne, ekologię, antropocen, posthumanizm i teorie post-digitalne. Erel wykorzystuje swoje wykształcenie socjologiczne w swoich badaniach kuratorskich, preferując zmianę i kwestionowanie konwencjonalnych metodologii nauk społecznych. W ostatnich latach eksplorowała pojęcie hakowania jako sposobu na otwarcie pojęć biopolityki, antropocenu, kryzysu ekologicznego, naturokultury, spekulacji artystycznej i wyobraźni. Od 2017 roku jest członkinią >Top Transdisciplinary Project Space, a od 2020 roku działa w Art Laboratory Berlin.

W tym roku galeria SIC! prezentuje wystawy artystek do tej pory pracujących w innych dyscyplinach. W swojej strategii artystycznej zwracają się ku materiałom organicznym, występującym w naturze: uprawianym lub zbieranym. Ceramika, glina czy szkło stają się dla nich kluczową częścią ich artystycznego języka.

Godziny przyjazne sensorycznie:
Środa 17:00-18:00
włączamy dodatkowe światło w wyciemnionej sali