Wydarzenie było
Zaproszeni do projektu artyści/tki i projektanci/tki pochylają się nad zagadnieniem poczucia bezpieczeństwa, które – choć jest podstawową potrzebą ludzi i zwierząt – trudno zdefiniować czy porównywać. Próbują odnaleźć istotę tworzenia w towarzyszącym poczuciu dyskomfortu i odkryć sposoby na indywidualną i zbiorową samopomoc emocjonalną.
To wystawa o przestrzeni, o potrzebie adaptowania jej do ludzkich potrzeb, o zagłębianiu się w architekturę swojego ciała i poszukiwaniu rozwiązań, które przyniosą mu ukojenie i spokój. O dominacji gatunkowej – czynieniu sobie ziemi poddanej i jednocześnie wrogiej. O relacjach pomiędzy ludźmi i innymi bytami, dla których bezpieczeństwo oznacza zupełnie coś innego niż dla nas. To wystawa o siostrzeństwie – ludzkim i międzygatunkowym, o szukaniu i udzielaniu pomocy, o ucieczce – pod łóżko, do lasu, do schronu. To w końcu wystawa o kryzysie – społecznym, klimatycznym, geopolitycznym, o oswajaniu myśli, że bezpiecznych miejsc być może już nie ma i odtąd będziemy żyć w nieustającym poczuciu dyskomfortu.
Korzystając z tego serwisu, akceptujesz nasze pliki cookie i zgadzasz się z naszą polityką prywatności, w tym polityką plików cookie.