Dziedzictwo niematerialne BWA Wrocław – opracowanie Iwony Kałuży

W niedawno opublikowanym zbiorze tekstów Akademia Dziedzictwa 2014-2020, podejmującej zagadnienia z zakresu zarządzania i ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce, ukazał się tekst Iwony Kałuży Dziedzictwo niematerialne Biura Wystaw Artystycznych we Wrocławiu. Próba opisu i perspektywy ochrony.

Publikacja jest zbiorem artykułów naukowych, przygotowanych przez absolwentów Akademii Dziedzictwa w oparciu o ich prace dyplomowe. Iwona Kałuża swój tekst poświęciła dziedzictwo niematerialnemu BWA Wrocław, jako instytucji, która – w przeciwieństwie do muzeów sztuki – nie prowadzi kolekcji sztuki, a wystawy, które prezentuje mają charakter czasowy.

Biuro Wystaw Artystycznych we Wrocławiu to instytucja o bogatej tradycji. Powstała w 1952 roku jako jeden z oddziałów Centralnego Biura Wystaw Artystycznych mieszczącego się w Warszawie. Od początku jego zadaniem była budowa środowiska artystycznego, które w myśl władzy socjalistycznej miało pozytywnie wpływać nie tylko na twórców, lecz także na całą lokalną społeczność.

Iwona Kałuża

W niniejszym artykule nie ma przestrzeni na analizę historii wrocławskiego BWA z perspektywy zachowanych materiałów archiwalnych. Ale też to nie kolekcja czy inne zabytki stanowią jego największą wartość. W przypadku BWA we Wrocławiu […] to przekaz ustny, a co za tym idzie pamięć o pewnych zdarzeniach jest jedną z ważniejszych wartości.

Iwona Kałuża

Iwona Kałuża – historyczka sztuki, badaczka powojennego dizajnu, kuratorka. Absolwentka historii sztuki Uniwersytetu Śląskiego oraz Uniwersytetu Wrocławskiego. Ukończyła studia podyplomowe w Akademii Dziedzictwa w Krakowie. Autorka tekstów o wzornictwie przemysłowym, ze szczególnym uwzględnieniem roli plastyka w przemyśle. Kuratorka wystaw, m.in. Kowalscy muszą wypocząć. Wystawa o Pafawagu i czasie wolnym (2023) oraz Pętla. Wystawa o Kościuszkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (2021). W BWA Wrocław pracuje jako kierownicza zespołu ds. edukacji i opieki nad widzem.