Biuro nr 17. Przeciw estetyzacji

Tym razem nasz okładkowy temat sięga po pewniki – czy w sztuce aktualny jest ciągle model awangardowy? A może króliczek permanentnej transgresji, sprawiającej że sztuka jest “raz tym a raz owym” zgubił już pogoń na dobre?

Przyjrzymy się zagadnieniu, które jeszcze w XX w. było fetyszem sztuki współczesnej. Awangarda i historia sztuki, wyniosły innowację i oryginalność na samo czoło kryteriów wartości w sztuce. Kres pochodowi nowoczesności położyły dopiero dyskursy krytyczne, których apogeum przypadło na lata 80. ubiegłego wieku. Do konkurencji dołączyła wówczas autentyczność. Czy jednak nowość i oryginalność straciły na ważności jako kryteria oceny dzieł sztuki? W XX i XXI wieku sporo zmieniło się w sztuce. Od zakwestionowania oryginalności przez myśl postmodernistyczną, poprzez przezwyciężenie paradygmatów krytycznych do neoliberalnej depresji. Czego spodziewać możemy się po nowych strategiach sztuki?