Canti Spazializzati #18 POSTOPERY 

Koncert oparty na trzech odmiennych próbach rozpisania narracji na przestrzeń akustyczną. Każdy z utworów przybiera formę opery, spacjalizowanej opowieści dźwiękowej na osoby wykonawcze, elektronikę, głośniki i przestrzeń.

Maximiliano Bober i zespół Notatki i flores (w składzie: Małgorzata Wrzosek, Ryszard Lubieniecki, Michał Sember) oraz Alina Dzięcioł i Simi Fyda to wykonawcy 18. dźwiękowego doświadczenia pod hasłem Canti Spazializzati  POSTOPERY.

Zadaliśmy sobie pytanie czy i jak można wykorzystać techniki uprzestrzenniania dźwięku w pracy z różnorodnie rozumianą opowieścią? Czy możemy potraktować tekst jako przestrzeń, w której rozgrywa się akcja kompozycji, a jej odbiór i finalna postać mogą być zależne od obranego punktu słuchania? Czy wprawiając dźwięk lub osoby słuchające w ruch, zmieniając miejsca i kąty odbioru, poznamy inną wersję historii zawartej w kompozycji?

Każdy z utworów przybiera formę opery, spacjalizowanej opowieści dźwiękowej na osoby wykonawcze, elektronikę, głośniki i przestrzeń. Towarzyszą im partytury słuchania –  przewodniki pomagające poruszać się w wielowątkowej i przestrzennej konstrukcji dźwiękowej.    

Program koncertu: 

O stawaniu się przestrzeni 

Kameralny utwór postdramatyczny na głos, portatyw, gitarę elektryczną, skrzypce i publiczność. Udział publiczności określa partytura bazująca na wybranych fragmentach literackich. Wyjściową koncepcją kompozycji jest dźwięk jako powoli ewoluujący element budujący zbiorową przestrzeń. Słuchałośmy (they/we listened) to słowo nieprzetłumaczalne, ale słyszalne (inspiracja pochodzi od słowa, którego w swojej poezji używa Ada Adu Rączka). Rozumiemy dźwięk bezpośrednio, w jego wieloznaczności i wielotekstowości. Utwór proponuje doświadczenie języka i dźwięku jako wspólnego i dostępnego dla wszystkich, gdzie cisza staje się pośrednikiem pomiędzy doświadczeniem indywidualnym i zbiorowym. Proces słuchania jest ściśle powiązany z czytaniem. Słowo uruchamia głos, głos wzbudza dźwięk, dźwięk tworzy przestrzeń. Tekst staje się partyturą i przewodnikiem po kompozycji i jej chwilowej, efemerycznej przestrzeni dźwiękowej. Wielogłos utworu stanowi system otwarty, jest zachętą do doświadczania przestrzeni z wielu punktów, śledzenia jej przeobrażeń, zanurzenia się w akuzmatycznej tkance tej powstającej w procesie opowieści. 
 

Zespół Notatki i flores w składzie: 

Procesy w czterech fazach 

Główną ideą kompozycji jest wielowymiarowe przedstawienie procesów zniekształceń odbywających się na różnych poziomach percepcji słuchania i rozumowania. Zastosowane środki to delikatne przeobrażenia barwowo-dynamiczne, dystrybucja dźwięków w przestrzeni (skonstruowana w każdej fazie w inny sposób), ćwiczenia słuchowe otwierające pole interpretacji. Utwór składa się z czterech części stanowiących indywidualne potraktowanie dźwiękami ich treści w sposób silnie intuicyjny. 

Faza I Ziemia – początkowo rysuje się jako spokojna imitacja dźwięków natury i otoczenia, ale do czego doprowadzą ich stopniowe przekształcenia? Czy mimo iż wyjściowym źródłem dźwięku będzie to co jesteśmy w stanie realnie usłyszeć w życiu codziennym nadal będziemy mieć poczucie bycia w znanej i „bezpiecznej” dla nas rzeczywistości? 

Faza II Katastrofy – przenosi słuchacza w rzeczywistość nieco mniej „bezpieczną” co sugeruje sam tytuł fazy. Otaczająca nuklearność brzmieniowa jest o tyle „niebezpieczna”, że po wystąpieniu nagłego wybuchu możemy się nieco przestraszyć, tym bardziej, że nie wiemy czy pojawi się kolejny, a jeśli tak to kiedy i w co się przekształci… 

Faza III Ayahuasca – jej proces rozpoczyna się od refleksji ludzkiej jednostki, spokojnej, kontemplacyjnej narracji. Do jakich dojdzie wniosków po tym, co zdarzyło się w poprzednich fazach? Z jakiegoś powodu zdecyduje się poddać rytuałowi Ayahuaski, co otworzy drzwi wiodące ku kolejnej rzeczywistości! 

Mimo że narracja wewnątrz trzech pierwszych faz przedstawia podobny „ogólny” schemat procesu zniekształcenia – występowanie dźwiękowych bytów, które zostają poddane zniekształceniom zwiększając gęstość ich brzmienia, w ułożeniu faz w takiej a nie innej kolejności występuje sytuacja odwrotna – od ogółu do pojedynczej jednostki ludzkiej. 

Faza IV Mienienie – stanowi najbardziej abstrakcyjną część pod względem sposobu budowania narracji. Wędrujące w przestrzeni zdarzenia dźwiękowe zdają się tworzyć kolaż nieuporządkowanych zdarzeń z poprzednich faz. Jednak i one są elementem pewnego procesu. 

In My Personal Heaven, I’m the Devil’s Spawn 

Oktofoniczny utwór zgłębiający osobiste doświadczenia artystki towarzyszące lekturze dzieł Deleuze’a i Guattariego. Każda z ośmiu ścieżek dźwiękowych reprezentuje kluczowe idee ich filozofii, tworząc immersyjne doświadczenie dźwiękowe. Projekt ten łączy elementy rozważań nad pragnieniem, ciałem i popędem. 

Kompozycja odzwierciedla fragmentaryczne sieci, przejścia między chaosem a strukturami narzucającymi kontrolę, mechaniczne oraz organiczne rytmy, nieregularne przestrzenie dźwiękowe, nagrania terenowe, chaotyczne sekwencje oraz kontrastujące elementy. 

W kontekście filozoficznym, utwór ten jest refleksją nad masochizmem, który w myśli Deleuze’a staje się narzędziem subwersji i kreacji. Masochistyczne doświadczenie podważa ustalone struktury władzy i tożsamości, stając się aktem twórczym, eksplorującym granice pragnienia i tożsamości. Masochizm nie jest negatywnym doświadczeniem bólu, lecz afirmatywnym procesem sublimacji, w którym cierpienie staje się estetyczną wartością. Dźwiękowa, jak i narracyjna, warstwa utworu jest kontemplacją nad jednością bytu, podkreślając niehierarchiczne, wielokierunkowe sieci myślowe oraz produktywne i kreatywne podejście do pragnienia.  

O wykonawcach:

Maximiliano Bober kompozytor, improwizator i artysta dźwiękowy urodzony w patagonii argentyńskiej. Jego działalność eksploruje związki między tłumaczeniem, oralnością i pisaniem oraz sztuką dźwięku. Skupiając się na relacjach między dźwiękiem a literaturą, stara się tworzyć przestrzenie solidarności i przyjaźni oparte na słuchaniu. Współpracował m.in. Kyiv Music Fest, Ad Libitum, 64. Warszawska Jesień, 53. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna”, Wandelweiser Klangraum festiwal (Dusseldorf), Atemporanea (Buenos Aires). W 2022 r. założył zespół kameralny Ensemble del Cerro, a w 2023 r. wytwórnia Rumiarec wydała płytę „Cantos a Nenette” wykonana w festiwalu Musica Privata XI. W 2024 r. wytwórnia Sello Postal wydała jego pracę sztuki dźwiękowej o warszawskim metrze „Metro 1: Kabaty​-​M​ł​ociny”. Od 2017 roku mieszka i pracuje w Warszawie. 

https://maxbober.bandcamp.com

Alina Dzięcioł studiuje kompozycję na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie prof. dr hab. Agaty Zubel. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie akordeonu, stypendystka Programu „Młoda Polska 2018” za osiągnięcia artystyczne. W swoich utworach lubi łączyć brzmienia oschłe, czysto mechaniczne z warstwami zawierającymi ładunek emocjonalny. Często czerpie inspiracje z literatury z zakresu psychologii. Jej utwory były nagradzane m. in. w 62. Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda, The Matan Givol International Composers Competition 2022. Brała udział w wielu kursach kompozytorskich, m. in. w 2022 roku w „Akademie für Neue Musik” (PER-FORM). Jej utwory były wykonywane na festiwalach Warszawska Jesień, Musica Electronica Nova, Na drodze do Nowej harmonii, a także we Francji, Hiszpanii, Włoszech i Szwajcarii. 

https://youtube.com/@alinadziecio3205

Simi Fyda(Simona Fyda) Artystka eksperymentalna, która w sposób dźwiękowo-wizualny bada swoje relację z przodkami, kobiecością, tradycją i zmiennością. W jej performance’ach skupia się nie tylko na dźwięku, ale także na estetyczno-narracyjnym aspekcie. 

W zeszłym roku wydała swój debiutancki album „Yuri” (post-industrial, dark ambient, deconstructed club), który składa się z siedmiu kolażowych kompozycji, łączących w sobie cyber-mistyczne linie z nagraniami terenowymi. 

https://enjoylife.bandcamp.com/album/yuri

Małgorzata Wrzosek – wokalistka, artystka wizualną i performerka. Obecnie mieszka i tworzy we Wrocławiu. Swoje wykształcenie muzyczne opiera się na muzyce tradycyjnej, sakralnej i free jazzie.  Eksploruje potencjał ludzkiego głosu, poszukując jego piękna i brudu. Współtworzy scenę muzyki improwizowanej w Polsce i jako kolektyw UKOJENIE prowadzę podcast w niezależnym Radiu Kapitał.  Jest członkinią: DOGONI, De Pedregal, Warsaw Improvisers Orchestra, Sound in Space Orchestra, POKUSA XXL, Voice LAB. Współpracowała z Aleksander Żurowski, ASTMA, Raphael Rogiński,  Edka Jarząb i innymi. 

https://magorzatawrzosek.bandcamp.com

Ryszard Lubieniecki – kompozytor, muzykolog, instrumentalista, improwizator. Studiował kompozycję i akordeon w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. W 2023 r. obronił pracę doktorską pod kierunkiem prof. Remigiusza Pośpiecha we wrocławskim Instytucie Muzykologii (gdzie obecnie pracuje jako adiunkt), dotyczącą pamięci i jej śladów w późnośredniowiecznych źródłach muzycznych i teoretycznych z regionu Europy Środkowej. Poza akordeonem gra również na średniowiecznych instrumentach klawiszowych (portatywie i clavisimbalum). Współzałożyciel tria muzyki współczesnej Layers i zespołu muzyki średniowiecznej Vox Imaginaria oraz bardziej efemerycznych zespołów muzyki improwizowanej, m.in. Izquierdo/Lubieniecki, Widzicie, Lubieniecki/Rupniewski i Disquiet. 

Michał Sember urodził się w Środzie Śląskiej, mieszka we Wrocławiu. Od ponad dekady gra muzykę improwizowaną w różnych składach. Zazwyczaj korzysta z gitary elektrycznej, przedmiotów i głosu. Miał okazję współpracować z takimi artystami jak Paulina Owczarek, Agusti Fernandez, Michał Biel, Adam Webster, Mateusz Rybicki, Paweł Doskocz,  a także z muzykami z łódzkiego kolektywu Dźwięk-Bud. Jest członkiem redakcji muzycznej Akademickiego Radia LUZ, gdzie prowadzi autorską audycję Tembr o muzyce eksperymentalnej. Jako Siemper bierze udział w rapowych bitwach freestyle a jako repmeis gra DJ sety i produkuje komputerowe piosenki. 

https://repmeis.bandcamp.com

O Canti Spazializzati 

Prowadzony od roku 2018 cykl warsztatowo-koncertowy poświęcony teoriom i praktykom muzyki eksperymentalnej skupionym na koncepcjach uprzestrzenniania kompozycji dźwiękowych stworzonych dla wielokanałowego nagłośnienia. Łączy ideę prezentacji nowych projektów muzycznych z umożliwieniem artystom rozwijania przestrzennych aspektów kompozycji dźwiękowej i stworzeniem platformy współpracy pomiędzy młodymi muzykami, kompozytorami i artystami dźwiękowymi. 

Zespół:

 
Więcej informacji