Invisible

Wystawę stworzyli artyści z Polski, Stanów Zjednoczonych i Nowej Zelandii, temat ekspozycji to: jakie rozmowy mogą się pojawić między artystami, którzy się nigdy ze sobą nie poznali.

Wystawa była już pokazana w Detroit w USA, a w czerwcu będzie w Nowej Zelandii, jej wygląd jednak stale się zmienia. Podczas wystawy można zobaczyć i usłyszeć rozmowę o miłości, a także o wszechświecie. Można tu znaleźć także kącik ekologiczny, gdzie są przedstawione prace na temat znikających ogrodów i umierających zapylaczy.

To właśnie wzrok dominuje nad innymi zmysłami. Nie tylko podczas obcowania ze sztuką – nad każdym aspektem naszego życia. Jest dla nas tak istotny, że życie bez niego dla wielu wydaje się niemożliwe. Jak i kiedy doświadczamy niewidzianego? Do odpowiedzi na to pytanie zaproszeni zostali dydaktycy z uczelni artystycznych w Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i w Polsce, by wspólnie stworzyć przestrzeń Invisible. „Chcemy przypomnieć odbiorcy, że sztuka nigdy nie jest jedynie obrazem zawieszonym na muzealnej ścianie” – mówią kuratorki Sarah Epping i Aleksandra Trojanowska. – „To także niewidzialna reakcja zachodząca pomiędzy odbiorcą, twórcą i jego dziełem. Ta nieuchwytna emocja wypełnia przestrzeń pomiędzy wspomnianą trójką”.

Na ekspozycję złożą się m.in. instalacje wideo i dźwiękowe, grafiki artystyczne, performansy, animacja, a także obiekty site specific – wszystkie prace będą mówić o doświadczaniu niematerialności. Artyści sięgali między innymi po mikroskopijne obiekty, zniekształcenia cyfrowe, niewidoczne tusze, zapachy czy cienie. I właśnie ta próba poruszenia widza poprzez różne media, techniki i intencje będzie sposobem na doświadczanie wystawy wykraczające poza możliwości wzrokowe.