Na skrzyżowaniu szlaków. O wrocławskim środowisku artystycznym lat 70. i 80.

Podążając szlakiem wytyczonym przez narrację wystawy Olbrzymki kierujemy się do Wrocławia. To właśnie tam swoją artystyczną drogę rozpoczęły Ewa Zarzycka i Ewa Ciepielewska. Spotkanie z artystkami poprowadzi Piotr Lisowski.

W czasie spotkania porozmawiamy o Wrocławiu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, o roli uczelni i formatach kształtowania, o samoorganizacji, niezależności czy relacjach środowiskowych. Poszukamy różnić pomiędzy dekadami, ale także punktów zbieżnych. Zastanowimy się co pozostało z tamtego czasu i jak wpływa on na kształt życia artystycznego dziś.

Ewa Zarzycka studiowała we wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w latach 1973–1978. Był to okres kulminacji sztuki konceptualnej, czas rozwoju poszukiwań z obszaru fotomedialnego, ale także coraz intensywniejszej obecności działań performance. Tygiel koncepcji, poglądów i postaw – jak ujął to krytyk Jerzy Ludwiński – ukształtował we Wrocławiu silne neoawangardowe środowisko. 

Dekadę późnej nastąpił rodzaj przewartościowania, wynikającego w sposób naturalny z pojawienia się nowego pokolenia, zmęczenia konceptualnego, ale także uwarunkowań politycznych nacechowanych sinusoidą – od karnawału solidarności do stanu wojennego. Ten obszar pozostaje domeną naszej drugiej bohaterki. Ewa Ciepielewska w 1984 roku obroniła dyplom z malarstwa by następnie wraz ze swoimi przyjaciółmi z Grupy Luxus zdominować życie artystyczne Wrocławia.

Ewa Ciepielewska – ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Była współzałożycielką wrocławskiej Grupy LUXUS. W latach 1994–95 współpracowała przy wydawaniu krakowskiego magazynu Piątek Wieczorem i uczestniczyła w dziejących się wokół niego wydarzeniach artystycznych. Od 1984 r. wystawia indywidualnie i podejmuje samodzielne przedsięwzięcia artystyczne i ekologiczne. W latach 1995–1996 w dwuosobowym zespole Niebieskie Pantery (Panterras azzurras) współtworzyła Lotny Festiwal poza Murami. Od 1997 r. realizuje projekt artystyczny VOLANS. Współczesna Sztuka w 1000 sztuk, którego jest współautorką. Uczestniczy w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, jest autorką wystaw indywidualnych, akcji plenerowych, murali i społecznie zaangażowanych happeningów. Od lat 80. współorganizuje również wystawy i wydarzenia związane z Nowym Rokiem Księżycowym. Od 2008 roku w maju odbywa wyprawy drewnianą łodzią z Krakowa do Gdańska w ramach Królewskiego Flisu na Wiśle. Od 2015 organizuje na pływającym po Wiśle Galarze Solnym międzynarodową rezydencję artystyczną, która po dołączeniu do projektu Agnieszki Brzeżańskiej przybrała nazwę FLOW/Przepływ. Laureatka Nagrody im. Katarzyny Kobro w 2019 roku.

Ewa Zarzycka – artystka performance, twórczyni rysunków i instalacji. W latach 1973-1978 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, a w następnej dekadzie uczestniczyła w festiwalu Nieme Kino w Łodzi i Biennale Nowej Sztuki w Zielonej Górze. W 1989 r. brała udział w wystawie Lochy Manhattanu w Łodzi, zaś siedem lat później – w wystawie Kobieta o kobiecie w Galerii BWA w Bielsku-Białej. Zarzycka miała wystawy indywidualne w Galerii Labirynt w Lublinie, Bałtyckiej Galerii Sztuki w Ustce, Galerii BWA w Zielonej Górze i lokal_30 w Warszawie. Brała również udział w najważniejszych wydarzeniach sztuki performance, takich jak Europejski Festiwal Sztuki Performance w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Akcji w Piotrkowie Trybunalskim, Festiwal Sztuki Efemerycznej „Konteksty” w Sokołowsku, Performance Platform w Lublinie. Prace Zarzyckiej znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, Galerii Wymiany Józefa Robakowskiego, Muzeum Sztuki w Łodzi, Fundacji Moje Archiwum Andrzeja Ciesielskiego, Zachęty Narodowej Galerii Sztuki oraz dolnośląskiej i lubelskiej Zachęty. 

Piotr Lisowski – kurator i historyk sztuki, autor wystaw, tekstów, redaktor publikacji, niezależny badacz sztuki współczesnej. Dyrektor artystyczny 66P Subiektywnej Instytucji Kultury. W latach 2017–2022 związany z Muzeum Współczesnym Wrocław, którym kierował w 2020 roku. Wcześniej, w latach 2007–2016, był kuratorem i opiekunem kolekcji CSW Toruń, a także współtwórcą niezależnej Galerii Miłość (2014–2017). Wykłada na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na kierunku Mediacja Sztuki Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.