Wybrzmienie instalacji dźwiękowych + rozmowa

Canti Spazializzati pozostaje w przestrzeni Żyjni w Galerii Dizajn BWA Wrocław! Zapraszamy Was na prezentację instalacji dźwiękowych Doroty Błaszczak i Beniamina Głuszka oraz rozmowę na temat pracy z audiosferą Wrocławskich Pól Irygacyjnych.

W godzinach otwarcia Galerii Dizajn, możecie na życzenie posłuchać dwóch instalacji dźwiękowych, przygotowanych przez Dorotę Błaszczak i Beniamina Głuszka w ramach tegorocznej odsłony cyklu warsztatowo-koncertowego Canti Spazializzati. W sobotę, 10 grudnia zapraszamy Was na prezentację obu prac połączoną z częścią performatywną, a także na rozmowę z artystką i artystą. W rozmowie z artystką i artystą wezmą udział: Daniel Brożek, Marta Konieczna, Katarzyna Roj.

Dorota Błaszczak – Pola dźwięku (2022), wielokanałowa instalacja dźwiękowa, animowana partytura

Ekoakustyka wyposażona w możliwość przetwarzania dużych zbiorów nagrań przy pomocy algorytmów jest w stanie wyjść poza tę antropocentryczną perspektywę. Może zmienić skalę czasu, a tym samym, stworzyć możliwość alternatywnej percepcji dźwięków i zdarzeń, które umykają naszej uwadze.
Sercem instalacji dźwiękowej Pola dźwięku jest algorytm wybierający fragmenty nagrań terenowych z Wrocławskich Pól Irygacyjnych (WPI) z roku 2022, analizujący je pod kątem przenikania się zjawisk biofonicznych, geofonicznych i antropofonicznych, ale też porównujący te same pory dnia, dni tygodnia i miesiąca.

Nasza percepcja dźwięku i czasu układa się na skali logarytmicznej, bo dla wrażenia słuchowego znaczenie ma stosunek fizycznych bodźców, a nie ich różnica. To podwojenie częstotliwości tworzy interwał oktawy w zakresie drgań słyszalnych, a podwajanie czasu liczonego w sekundach tworzy ćwierćnuty, całe nuty. Gdy przesuniemy się do kolejnej strefy czasowej uświadamiamy sobie podziały czasowe dnia i doby, pór roku i całego roku, kiedy to różnica sekundowej ćwierćnuty jest pomijalna. Ale takiego rytmu czasu ekologicznego już nie potrafimy usłyszeć.

Forma hiperrzeczywistego pejzażu dźwiękowego, opartego na kompresji i rozciąganiu odległości czasowych pomiędzy kolejnymi zdarzeniami pozwala na doświadczenie innej perspektywy przestrzeni WPI.

Beniamin Głuszek w utworze Alvina Luciera Clocker (1978) – interaktywna instalacja dźwiękowa na amplifikowany zegar, galwaniczny czujnik odpowiedzi skóry, cyfrowy delay

Utwór oparty na działaniu galwanicznego czujnika odpowiedzi skóry (potocznie zwanego „wykrywaczem kłamstw”) zakładał, że wykonawca swoja myślą może spowalniać, przyśpieszać i zatrzymywać tykanie zegara. Jest to studium percepcji czasu, ale też kolejna próba Luciera zwrócenia uwagi na proces słuchania jako gestu performatywnego.

Zwielokrotnione dźwięki zegara o różnych różnych częstotliwościach odbijając się od ścian pomieszczenia tworzą wrażenie zmieniającej się przestrzeni, wpływając na stan emocjonalny wykonawcy i jego próby kontroli upływu czasu.
Muzyka porządkuje dźwięki w czasie, sound art porządkuje dźwięki w przestrzeni. Lucier porządkuje przestrzeń czasem.

𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐫𝐞𝐚𝐝𝐢𝐧𝐠 𝐈𝐭𝐚𝐥𝐨 𝐂𝐚𝐥𝐯𝐢𝐧𝐨’𝐬 𝐈𝐟 𝐨𝐧 𝐚 𝐰𝐢𝐧𝐭𝐞𝐫’𝐬 𝐧𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐚 𝐭𝐫𝐚𝐯𝐞𝐥𝐞𝐫. 𝐓𝐡𝐫𝐨𝐮𝐠𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐨𝐨𝐤 𝐈 𝐰𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐮𝐩𝐨𝐧 𝐢𝐦𝐚𝐠𝐞𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐢𝐝𝐞𝐚𝐬 𝐰𝐡𝐢𝐜𝐡 𝐬𝐞𝐞𝐦𝐞𝐝 𝐫𝐞𝐦𝐚𝐫𝐤𝐚𝐛𝐥𝐲 𝐜𝐥𝐨𝐬𝐞 𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐨𝐬𝐞 𝐈 𝐮𝐬𝐞𝐝 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐢𝐬 𝐰𝐨𝐫𝐤. 𝐎𝐧 𝐩𝐚𝐠𝐞 𝟐𝟏, 𝐟𝐨𝐫 𝐞𝐱𝐚𝐦𝐩𝐥𝐞, 𝐈 𝐜𝐚𝐦𝐞 𝐚𝐜𝐫𝐨𝐬𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐨𝐥𝐥𝐨𝐰𝐢𝐧𝐠: “𝐓𝐡𝐞 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐈’𝐝 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐦𝐨𝐬𝐭 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐰𝐨𝐫𝐥𝐝…𝐢𝐬 𝐭𝐨 𝐦𝐚𝐤𝐞 𝐜𝐥𝐨𝐜𝐤𝐬 𝐫𝐮𝐧 𝐛𝐚𝐜𝐤𝐰𝐚𝐫𝐝…𝐍𝐨, 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐭𝐡𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭, 𝐛𝐲 𝐜𝐨𝐧𝐜𝐞𝐧𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐮𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐈 𝐟𝐨𝐫𝐜𝐞 𝐭𝐢𝐦𝐞 𝐭𝐨 𝐦𝐨𝐯𝐞 𝐛𝐚𝐜𝐤.” 𝐋𝐚𝐭𝐞𝐫 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐨𝐨𝐤 𝐂𝐚𝐥𝐯𝐢𝐧𝐨 𝐝𝐞𝐬𝐜𝐫𝐢𝐛𝐞𝐬 “…𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐚𝐭𝐨𝐩𝐭𝐫𝐢𝐜 𝐢𝐧𝐬𝐭𝐫𝐮𝐦𝐞𝐧𝐭𝐬 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐞𝐯𝐞𝐧𝐭𝐞𝐞𝐧𝐭𝐡 𝐜𝐞𝐧𝐭𝐮𝐫𝐲, 𝐥𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐚𝐭𝐫𝐞𝐬 𝐨𝐟 𝐯𝐚𝐫𝐢𝐨𝐮𝐬 𝐝𝐞𝐬𝐢𝐠𝐧 𝐰𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐚 𝐟𝐢𝐠𝐮𝐫𝐞 𝐢𝐬 𝐬𝐞𝐞𝐧 𝐦𝐮𝐥𝐭𝐢𝐩𝐥𝐢𝐞𝐝 𝐛𝐲 𝐭𝐡𝐞 𝐯𝐚𝐫𝐢𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐬 𝐨𝐟 𝐚𝐧𝐠𝐥𝐞𝐬 𝐛𝐞𝐭𝐰𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐦𝐢𝐫𝐫𝐨𝐫𝐬.” 𝐇𝐞 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐬 𝐭𝐨 𝐫𝐞𝐜𝐨𝐧𝐬𝐭𝐫𝐮𝐜𝐭 𝐚 “𝐩𝐨𝐥𝐲𝐝𝐲𝐩𝐭𝐢𝐜 𝐭𝐡𝐞𝐚𝐭𝐫𝐞, 𝐢𝐧 𝐰𝐡𝐢𝐜𝐡 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐬𝐢𝐱𝐭𝐲 𝐥𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐦𝐢𝐫𝐫𝐨𝐫𝐬 𝐥𝐢𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐞 𝐢𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐨𝐟 𝐚 𝐥𝐚𝐫𝐠𝐞 𝐛𝐨𝐱 𝐭𝐫𝐚𝐧𝐬𝐟𝐨𝐫𝐦 𝐚 𝐛𝐨𝐮𝐠𝐡 𝐢𝐧𝐭𝐨 𝐚 𝐟𝐨𝐫𝐞𝐬𝐭, 𝐚 𝐥𝐞𝐚𝐝 𝐬𝐨𝐥𝐝𝐢𝐞𝐫 𝐢𝐧𝐭𝐨 𝐚𝐧 𝐚𝐫𝐦𝐲, 𝐚 𝐛𝐨𝐨𝐤𝐥𝐞𝐭 𝐢𝐧𝐭𝐨 𝐚 𝐥𝐢𝐛𝐫𝐚𝐫𝐲.” 𝐏𝐞𝐫𝐡𝐚𝐩𝐬 𝐂𝐚𝐥𝐯𝐢𝐧𝐨 𝐰𝐨𝐮𝐥𝐝𝐧’𝐭 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐦𝐢𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐢𝐟 𝐈 𝐚𝐝𝐝𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐡𝐢𝐬 𝐥𝐢𝐬𝐭 𝐨𝐟 𝐥𝐨𝐯𝐞𝐥𝐲 𝐢𝐦𝐚𝐠𝐞𝐬: “𝐀 𝐜𝐥𝐨𝐜𝐤 𝐢𝐧𝐭𝐨 𝐚 𝐫𝐨𝐨𝐦 𝐟𝐮𝐥𝐥 𝐨𝐟 𝐜𝐥𝐨𝐜𝐤𝐬.

Alvin Lucier

O artyst(k)ach:

𝗗𝗼𝗿𝗼𝘁𝗮 𝗕ł𝗮𝘀𝘇𝗰𝘇𝗮𝗸 – od ponad roku prowadzi ekoakustyczne obserwacje najbliższego otoczenia. Pola jej działań mieszczą się pomiędzy światem analogowym a cyfrowym: radiowe archiwa dźwiękowe, uczenie dźwięku interaktywnego, instalacje i prace dźwiękowe, stary i nowy VR, wczesne gry komputerowe.
https://dorotablaszczak.pl/

𝗕𝗲𝗻𝗶𝗮𝗺𝗶𝗻 𝗚ł𝘂𝘀𝘇𝗲𝗸 – twórca instalacji dźwiękowych, teoretyk muzyki. Główny przedmiot jego zainteresowań stanowi udźwiękowienie elektrycznej czynności ludzkiego mózgu (EEG). Swoje prace prezentował w Czechach, Holandii, Szkocji i Polsce – m.in. na festiwalach „Warszawska Jesień”, „AudioArt”, Przegląd Sztuki „Survival”.

𝗔𝗹𝘃𝗶𝗻 𝗟𝘂𝗰𝗶𝗲𝗿 (1931-2021) – kompozytor, pionier muzyki eksperymentalnej i sztuki dźwięku, profesor Wesleyan University, członek Sonic Arts Union (obok Roberta Ashleya, Davida Behrmana i Gordona Mummy). Jako pierwszy badał fizyczność zjawisk akustycznych, mechanizmy percepcji dźwięku, dźwiękowe właściwości przestrzeni.

My wszyscy jesteśmy z niego.

O Canti Spazializzati

Prowadzony od roku 2018 cykl warsztatowo-koncertowy poświęcony teoriom i praktykom muzyki eksperymentalnej skupionym na koncepcjach uprzestrzenniania kompozycji dźwiękowych stworzonych dla wielokanałowego nagłośnienia. Łączy ideę prezentacji nowych projektów muzycznych z umożliwieniem artystom rozwijania przestrzennych aspektów kompozycji dźwiękowej i stworzeniem platformy współpracy pomiędzy młodymi muzykami, kompozytorami i artystami dźwiękowymi.

Cykl współfinansowany ze środków Miasta Wrocławia / Series co-financed by the City of Wrocław | www.wroclaw.pl

Patronem wydarzenia jest magazyn Glissando. Podczas spotkania będzie można nabyć najnowszy numer pisma i numery archiwalne.