70-lecie BWA Wrocław w liczbach i program na 2023

Dizajn

Kontynuując obszary zainteresowań dotyczące kultury regeneracji, w galerii Dizajn otworzymy wystawę podejmującą temat wypoczynku i regeneracji – tym razem w odniesieniu do środowiska pracy. Na przykładzie jednej z największych fabryk na Dolnym Śląsku, Państwowej Fabryki Wagonów „Pafawag”, opowiemy o wybranych formach spędzania czasu wolnego przez jej pracowników. Przenosząc się w czasie do okresu PRL, zaprezentujemy materiały graficzne projektowane przez lokalnych twórców dotyczące wycieczek czy sportu. Istotnym elementem wystawy będzie architektura ośrodków wypoczynkowych i samej fabryki. Zebrane wśród byłych pracowników i instytucji projekty graficzne, zdjęcia i film posłużą do zbudowania sentymentalnego obrazu o formach spędzania czasu wolnego i zastanowienia się nad relacją pomiędzy dawnymi i aktualnymi formami wypoczynku.

_{fot. Kuba Mikurda, Olga Wieszczyk, Ilustracja nr 6, dokumentacja wystawy matka ziemia, zdjęcie: Alicja Kielan}

Przez trzy czerwcowe tygodnie galeria Dizajn BWA Wrocław będzie tymczasową siedzibą Instytutu Dobrej Śmierci. Planujemy działania performatywne oraz bogaty program wydarzeń, obejmujący następujące zagadnienia: nowa ikonografia (Anja Franczak, Kuba Maria Mazurkiewicz), wizja polityki funeralnej w Polsce (Kuba Maria Mazurkiewicz), neurobiologia śmierci i żałoby (Joanna Podgórska) czy pedagogika śmierci (Aleksandra Kurowska-Susdorf). Ceremonię otwarcia oraz zamknięcia, a także indywidualne spotkania z publicznością poprowadzi założycielka Instytutu Dobrej Śmierci, Anja Franczak.

SIC!

Otwierająca się pod koniec marca wystawa I & We prezentuje sylwetki norweskich artystek, wybranych w otwartym naborze, wywodzących się z różnych stylistycznych uniwersów. Mimo, że używają odmiennych symboli oraz języka niezaprzeczalnie realizują swoją pasję w pracy z medium szkła, a w swojej strategii artystycznej skupiają się na praktykach i narracjach prezentujących postawy przepełnione czułością i troską dla medium oraz otaczającego nas świata. Na wystawie zobaczymy obiekty, prace wideo oraz fotografie, wykorzystujące metamorficzny charakter szkła zarówno na poziomie materii jak i idei. Prezentowane prace są narzędziami zaangażowania, generują relacje i performują. Są impulsem do zrewidowania własnych praktyk artystycznych w kontekście zmian klimatycznych i naszej intensywnej eksploatacji zasobów ziemi. 

_{fot. Pål Hoff, wystawa I & We, Bergen, 2022}

Prace Anny Mlasowsky na przemian eksplorują tożsamość geograficzną, kulturową i seksualną. Wykorzystuję szkło i jego proces rzemieślniczy do tworzenia obiektów, które są aktywowane i osadzane w kontekście przy wykorzystaniu innych mediów, jak wideo i performance. W swojej strategii używa szkła jako pośrednika do badania (nie)przynależności, inności i nieposłuszeństwa. Metamorficzne właściwości materiału wykorzystuje do uwypuklania ambiwalentnego statusu społeczno-kulturowego kobiety. Jej projekty stale wymykają się tradycyjnemu myśleniu o medium szkła, problematyzują współczesność, spekulacją na temat przyszłości oraz przesuwają granice pracy z wykorzystaniem tej kruchej materii.

Tematem wystawy będzie błoto jako materia, budulec zwierzęcych kryjówek, gniazd. Pokażemy formy ceramiczne, gliniane i błotne inspirowane formami zwierzęcej architektury i współczesnymi rozwiązaniami budownictwa naturalnego. Wystawę przygotuje artystka/artystki z osobami dziecięcymi. Wspólnie stworzą ilustracje, prototypy, a w końcu kryjówki dla osób dziecięcych, dorosłych i zwierząt. W trakcie trwania wystawy będziemy pracować z grupami szkolnymi, budować i lepić. 

Główną osią wystawy prac Agnieszki Bar jest utrata. Artystka kojarzona głównie z dziedziną projektowania za pomocą prac artystycznych, wykonanych w kruchej materii szkła i wytrzymałej strukturze tkaniny, opowie o doświadczeniach traumy. W wypowiedzi artystycznej Bar nie tyle chodzi o osobiste wyznanie, co o uwspólnienie utraty i wsparcie kobiet jej doświadczających.